Heiðursmaður genginn - Þráinn Valdimarsson

Þráinn Valdimarsson réði mig í fyrsta pólitíska starfið mitt. Fyrir Framsóknarflokkinn árið 1964, þá var ég átta ára. Starfið var að hlaupa með kjörspjöld á kosningaskrifstofuna sem var í blokkinni okkar í Álftamýrinni þar sem Þráinn bjó frá árinu 1963. Launin voru kosninganammi að þeirra tíma sið.

Í minningunni var Þráinn traustur og sannur heiðursmaður, alúðlegur og góður við okkur krakkana. Við áttum góð bernskuár í Álftamýrinni þar sem umhverfið var að mestu óbyggt þar sem nú er Hús verslunarinnar, Kringlan og Framvöllurinn. Börn Þráins voru líka góðir leikfélagar í móanum.

Ég votta fjölskyldu Þráins samúð mína.

Er kjósendum viðbjargandi?

Hvernig dettur mönnum í hug að öðruvísi fari þó BíBí frændi segi sig frá ráðningarmálinu. Héldu menn í alvöru að Árni dýralæknir myndi skipa einn af þremur mjög vel hæfum í stað Davíðssonar sem er tveimur flokkum neðar sem hæfur?

Við horfum upp á endalausa einkavinavæðingu og frændráðningar í lykilstöður hjá hinu opinber óháð því hvort launaðar nefndir hafi aðra skoðun. Hæfisnefndir á vegum ríkisins má skv. þessu leggja niður því það er bara ekkert farið eftir þeim. Hvers konar heimska er það að leggja í kostnað við hæfisnefndir þegar það hefur engan tilgang þegar að ráðningunni kemur?

Kjósendur verða að sjálfsögðu búnir að gleyma þessu öllu fyrir næstu kosningar. Mér er skapi næst að lýsa því yfir að hugsunarleysi meirihluta kjósenda verðskuldi að það megi taka af þeim atkvæðisréttinn. Hvernig á annars að túlka svona orð gamallar konu úr vesturbænum: "Ég spái ekkert í pólitík... kýs bara Sjálfstæðisflokkinn af gömlum vana!" 

Þorsteinn Davíðsson skipaður héraðsdómari

Við erum ekki það Eimskip - við erum annað Eimskip!

Það er broslegt þegar talsmenn fyrirtækja gera ótrúverðugar tilraunir til að ljúga sig frá óknyttum eins og Eimskip gerir núna.

Heiðrún Jónsdóttir er aumkvunarverð í hlutverki sínu að reyna að halda því fram að Eimskip núna sé annað en hið "sökótta" Eimskip. Henni til upplýsingar skal hér tekinn úrdráttur af vefsíðu Eimskips, þeirri sömu og titlar hana eina af stjórum félagsins:

 Um Eimskip

Eimskip var fyrsta íslenska skipafélagið en fyrirtækið hefur þróast mikið síðan frá stofnun þess árið 1914.  Í upphafi sá fyrirtækið einungis um sjóflutninga en í dag býður Eimskip alhliða flutningsþjónustu. 

Eimskip trúir á að byggja langtíma samband við viðskiptavini og því er viðskiptavinum boðin hágæða, virðisaukandi þjónusta sem sniðin er að þörfum hvers og eins.  Hjá Eimskip starfa um 9.500 manns, þar af um 8.500 manns erlendis en starfsfólkið býr yfir mikilli þekkingu og reynslu á sviði flutninga.

 Hér verður ekki annað séð en að Heiðrún Jónsdóttir sé starfsmaður þess Eimskips sem stofnað er sem óskabarn þjóðarinnar árið 1914. Nú finnst greinarhöfundi að ekki verði bæði haldið og sleppt.

Minnisblað tók af allan vafa

Sniðugt að rugla með kennitölur til að forðast sektir

Þetta geta fyrirtæki gert en ekki einstaklingar.

Út frá lögfræði getur þetta sjálfsagt verið vörn en siðlaust er það. Því það stendur eftir að þetta er sama fyrirtækið, með sama nafnið, með sömu starfsemina, sama starfsfólkið, sömu viðskiptavildina, sömu skipin, sömu húsin, sömu viðskiptavinina, sömu lánardrottnana, sömu bankareikningana, sömu heimilisföngin, sömu símanúmerin og svona má áfram telja. Kennitalan er bara ekki sú sama.

Það að skipta um kennitölur hefur lengi verið þekkt í veitingabransanum og hefur hingað til þótt siðlaust athæfi, nú þykir "óskabarni þjóðarinnar" þetta ekki tiltökumál því búið er að sýna fram á að þetta gleymist svo fljótt úr þjóðarsálinni.

Það er ennþá til einfalt fólk sem trúir því enn að stórfyrirtæki á borð við Eimskip geri aldrei neitt rangt... það er rangt! 

Eimskip áfrýjar

Er okur á borgurunum glæsilegur árangur í ríkisfjármálum?

Ég var að hlusta á einn af vonarpeningum Samfylkingarinnar á útvarpi Sögu flytja pistil þar sem hann dásamar núverandi stjórnarsamstarf fyrir framúrskarandi árangur.

Ágúst Ólafur Ágústsson sem er, held ég, bæði lögfræðingur og viðskiptafræðingur, telur það gríðarlegan árangur að afgangur á fjárlögum séu 80 milljarðar. Þar verðum við seint sammála. Ég tel að hér sé um að ræða að ríkið okri að óþörfu á samfélaginu ef það er ekki tilgangurinn að veita þessu fé aftur til samfélagsins. Ég fullyrði að ef húsfélag myndi haga sér svona yrði sú húsfélagsstjórn sett af hið snarasta.

Ríkið á ekki að taka meira til sín en þörf er á hverjum tíma. Ríkið á ekki að safna auði sem reynslan hefur kennt okkur að er sólundað af misvitrum stjórnmálamönnum í gæluverkefni og svo er að sjálfsögðu vænum hluta þess stolið með vildarsamningum við einkavini.

Á meðan Ágúst Ólafur dásamar afgang á fjárlögum ríkisins, deyja sjúklingar á spítölum vegna sýkinga sem tilkomnar eru vegna þrengsla sem og að deyja á biðlistum hjartadeilda og víðar.

Ég þykist vita að þetta endalausa tuð í mér hafi takmörkuð áhrif, en lifi alltaf í voninni um að fleiri en ég sjái að það þurfi að gera margháttaðar breytingar á því hvernig við notum sameiginlega ríkisfjármuni til að bæta almannahag. 

Uppeldi er ábótavant og fyrirmyndirnar eru gallaðar

Stór hluti vandans liggur í afskiptalitlu uppeldi. Viðurlög við þjófnuðum og hnupli eru nær engin. Nánast klappað á putta viðkomandi og hann/hún beðin(n) um að gera þetta ekki aftur.

Ég neita því ekki að maður hefur stundum séð þessar kunningjaafgreiðslur í búðum en það er ekkert hægt að gera, hver hefur eiginlega geð í sér til að klaga starfsfólk verslana? Ég hef líka grun um að dæmi séu um að þeir sem ekki taka þátt í svona hnupli séu lagðir í einelti á þessum vinnustöðum sem aumingjar.

Fyrirmyndir samfélagsins eru þeir sem maka krókinn feitt og komast upp með það. Verða ríkir af refshætti í viðskiptum, siðleysi og hreinum þjófnaði. Þeir sýna sig í fjölmiðlum akandi um á glæsikerrum, fljúgandi um á einkaþotum og láta óspart vita hvernig þeir spreða fé í vitleysu til að þjóna undarlegri blöndu af sýndarmennsku, dellum og bokkahætti. Auk sumra viðskiptajöfra þá eru of margir stjórnmálamenn að verða þátttakendur í þessu með þeim og virðast líta á kjör sín í opinber störf sem rétt til að ausa almannafé í hverja vitleysuna á fætur annarri.

Spillingin er fyrir augum okkar á hverjum degi í fjölmiðlum og þetta eru fyrirmyndir unga fólksins. Þegar fyrirmyndirnar eru þær að óheiðarleikinn og síngirnin virðist margborga sig, hvernig getur fólk ætlast til að yngri kynslóðin verði eitthvað ærleg? Mörg þeirra telja sig vera að ná til sín bara broti af því sem hinir stela. Svo virðist sem nútíma uppeldi herði fólk upp í það sem kallað er sjálfsbjargarviðleitni sem er að verða órjúfanlegt samheiti fyrir óheiðarleika.

Er ekki kominn tími til að bæta svolítið siðferðið eða er þetta bara það sem við viljum?

Starfsfólk stelur helmingnum

Bestu gítaristar í heimi?!

Það er algengt að fólk álíti að bestu gítarleikararnir séu þeir frægustu eins og t.d. Eric Clapton, Carlos Santana, Steve Vai, Joe Satriani, Yngwie Maalmsteen, Jeff Beck og fleiri.  Þrátt fyrir talsverða aðdáun mína á þeim og mörgum öðrum þá finnst mér þeir aldrei ná þeim hæðum í hrárri tækni sem þessir þrír ná í sínum gítarleik.

Al di Meola, Paco De Lucia og John McLaughlin hljóta að teljast í hópi þeirra bestu. Hér leika þeir Mediterranean Sundance á tónleikum sem Luciano Pavarotti heitinn stóð fyrir.

Til að njóta þessa myndskeiðs er ágætt að pása og leyfa þessu að hlaðast inn til að forðast hnökra. 

 

 

 

Nú er verið að búa til bakdyrnar

Það er allt á sömu lund. Stjórnendur Landsvirkjunar eru að búa til bakdyrnar til að koma eigum ríkisins undan. Hlutirnir verða að gerast í réttri röð.

Það er ekkert sem hindrar að Landsvirkjun sem slík (og þar með sem opinbert fyrirtæki) geti ekki staðið í erlendum verkefnum. Eini tilgangur með stofnun dótturfélags er að fela það sem ekki má sjást. 

Ekkert athugavert við félag

Heilbrigðiskerfið á að vera í fyrsta forgangi - Margt annað má bíða eða leggja af

Ég hélt að það væri almenn sátt um að heilbrigði okkar hefði algjörlega fyrsta forgang í samfélaginu. Allt annað væri í raun í öðru sæti.

Við getum deilt um ráðstöfun fjármuna á nánast alla lund en þegar upp er staðið er heilbrigði öllu fólki jafn mikilvægt og þar viljum við líka flest hafa sem mestan jöfnuð til þjónustu. Okkur hefur tekist að mælast með nokkurn veginn jafn bestu lífslíkur í heiminum og það er engin ástæða til að slaka á í þeim efnum.

Biðlistar á sjúkrahúsum eru erfiðari en tárum taki. Það er ekki viðunandi að fólk bíði nánast dauða síns á hjartadeildum þegar ekki virðist vera um fjárskort að ræða.  Það er heldur ekki viðunandi að kjörnir fulltrúar okkar á þingi aðhafist ekki það sem þarf vegna ómerkilegri dægurmála.

Mig langar að benda þingmönnum á að hægt er að spara í varnar- og utanríkismálum um nokkra milljarða, selja RÚV og spara þar nokkra milljarða, hætta ríkisrekinni trúariðkun og spara þar marga milljarða, bjóða út veiðikvótann úr sameiginlegu auðlindinni og afla þar nokkurra milljarða, hætta stuðningi við menningardekur og listasnobb og spara þar einhverja milljarða, hætta styrkjum í landbúnaðinum og spara þar ótalda milljarða og taka upp almenna ráðdeild í ríkisrekstri og spara þar fjölda milljarða.

Er ekki kominn tími til að samfélagið aðlagist nútímanum og hætti mörgu að því sem hér er nefnt og lagi til í velferðarkerfinu? 

Kærleikur, gott siðgæði, manngæska og ást eru ekki skrásett vörumerki kristni

Trúarórar fólks ættu fyrir löngu að vera komnir út af framfæri ríkisins. Trúmál eiga að vera einkamál. Vilji menn mynda samtök geta menn gert það og kostað þau sjálf eins og aðra klúbba.

Margt fólk virðist álíta að ef kirkjan færi af ríkisjötunni myndi allt leggjast í siðleysi, hatur, lögbrot, ástleysi og almenna vitleysu.

Það er alveg óhætt að vakna út úr þessu. Almennt gott siðgæði, mannkærleikur, gæska og ást er flestu venjulegu fólki í blóð borið. Það hefur ekkert með trúmál að gera.

Reynslan hefur kennt okkur að hið svokallaða almætti sýnir sig aldrei og skiptir sér ekki af neinu. Myndi ekki einu sinni mæta fyrir rétt til að verja efasemdir um tilvist sína.

Komum trúmálum þangað þar sem þau eiga raunverulega heima: Hjá hverjum einstakling fyrir sig. 

Guðni: Nú skal kennsluborðum kristninnar velt