Er kennsla að mestu á villigötum?

Þrátt fyrir að vera kominn á seinni hálfleik tilverunnar er ég alltaf ennþá að læra eitthvað nýtt og oftast er það skemmtilegt.

Megnið af því sem ég læri núorðið er án kennara og verður maður þá sjálfur að stjórna ferðinni og hafa vit fyrir sjálfum sér. Mikið er þetta tónlist því við félagarnir erum alltaf að stækka lagalistann, okkur sjálfum og sumum öðrum til ánægju. Ég hef komist að raun um að til þess að læra lögin þarf að sitja yfir þeim helst það samfellt að þú klárir að læra lögin og fá þau til að fljóta vel sama daginn. Sífelld endurtekning færir kunnáttuna þannig bæði í heila og miðtaugakerfið og þú tileinkar þér getuna til að flytja tónlistina mikið til ómeðvitað. Þessi aðferð hefur gagnast vel hingað til.

Þá skaut þeirri hugsun niður í mig að trúlega er kennsla í grunnskólum og víðar hálf ónýt vegna þess að þar er vaðið úr einu í annað á 50 mínútna fresti (ef ég man lengd kennslustunda) og þá sé farið í næsta fag og grautað í því næstu kennslustund. Mér finnst núna eins og þetta sé ekki nógu markvisst til að festast í minni og miðtaugakerfi nemenda.

Svo vill til að ég er líka í dansskóla og hef fundið að kennslan þar virkar best (fyrir mig) ef kennarinn er nógu hugaður að láta okkur vera nánast með einn dans alla kennslustundina. Með nægilega mikilli endurtekningu fáir þú þannig danssporin til að festast betur í miðtaugakerfinu. Kennurum er hér vandi á höndum því margt fólk hefur ekki þolinmæði í þetta og vill helst fá að hræra í sem flestum dönsum á þeim stutta tíma sem kennslutíminn er.

Hefur þú skoðun á þessu?

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 28.2.2008 kl. 11:52]

Ég hef ekki spáð í þetta, en þetta getur alveg verið rétt.  Fyrir suma allavega.  Það væri ef til vill reynandi að prófa einhversstaðar að láta nemendur hafa sama fagið heilan dag, og taka svo næsta.  Spurning um hvernig það kæmi niður á kennurum.

Ég veit bara að þegar ég fór í Garðyrkjuskóla ríkisins 42 ára gömul og var hálf smeyk við að fara að læra aftur, komst ég að því að það var mér mikið léttara en áður, vegna þess að ég hafði lært að skilja hismið frá kjarnanum.  Gat sem sé einbeitt mér að þvi að muna það sem skipti máli, en láta hitt eiga sig.  Þetta kemur með reynslunni. 

[Haukur Nikulásson, 28.2.2008 kl. 11:57]

Þetta hefur kannski verið gert með einhvers konar kennslurannsóknum. Skyldi einhver vita eitthvað um það?

Við getum alltaf glaðst yfir því Cesil að við aukum við reynsluvitið með árunum þótt fæst annað sé okkur í hag

[Óskar Þorkelsson, 28.2.2008 kl. 15:07]

skólar eru geymslur og ekkert annað.  Ég hef lært mest eftir að ég hætti í skóla og það er ótrúlega lítið sem skólinn hefur skilið eftir sig hjá mér fyrir utan fagskólann sem ég tók sjálfviljugur kominn á þrítugsaldruinn..