Mestu einstöku hryðjuverk sögunnar - Unnin af sigurvegurunum!

Maður fyllist alltaf sömu sorginni á hverju ári þegar maður er minntur á þessi svívirðilegustu einstöku hryðjuverk sögunnar.

Sögufölsun sigurvegaranna er að halda því fram að morð á hátt á 300.000 saklausum japönskum borgurum hafi stytt stríðið er röng fullyrðing sem aldrei fæst sönnuð. Japanir voru komnir á endastöð í sínum hernaði hvort eð var.

Athugið að þetta er u.þ.b. 100 sinnum fleiri en drepnir voru í árásinni á tvíburaturnana 11. september 2001. Það var ekki lítil reiði í bandaríkjunum þá. Tilefnið notað til að herja meira á Afganistan og ráðast inn í Írak með þeim afleiðingum að hundruð þúsunda liggja þar í valnum, annað eins lemstraðir og milljónir á flótta.

Stundum finnst mér eins og rættlætisstuðull bandaríkjamanna sé í öfugu hlutfalli við allt annað í þessum heimi.

Kertum fleytt á Tjörninni

Athugasemdir

[Bjarni Þór (IP-tala skráð) 7.8.2008 kl. 00:47]

Það er svolítið sérstakt við Íslendinga (og reyndar flesta "vesturlandabúa" yfirhöfuð) að þeir gera sér enga grein fyrir þátttöku Japana í heimsstyrjöldinni síðari.

• Vissir þú að framsókn Japana í Kína er ein af helstu ástæðum þess að Hitler þorði að gera hvað sem hann vildi í Evrópu? Leage of Nations (Sameinuðu þjóðir þessa tíma) þorðu eða vildu ekkert gera í kjölfar framsókn Japans í Kína, og Hitler notaði þetta hik í Leage of Nations til að fá öllu sínu framgengt.


• Vissir þú að Japanir drápu 16 MILLJÓNIR óbreyttra borgara í Kína á stríðsárunum? Til samanburðar má nefna að Nasistar í hertekna Frakklandi drápu "einungis" 267 þúsund borgara. Nasistar drápu einnig um 6 milljónir gyðinga, á móti þeim 16 milljónum Kínverja sem Japanir drápu, en samt vita fæstir um þetta slátur Japana.


• Vissir þú að meðlimir Japönsku Konungsfjölskyldunnar voru ekki sóttir til saka fyrir stríðsglæpi eftir stríðið? Emperor Hirohito hafði völd á við Hitler í Þýskalandi, og samþykkti persónulega aragrúa af tilskipunum um dráp á óbreyttum borgurum, fyrir utan auðvitað að skipuleggja ólögmæta innrás í Kína.


• Lengi mætti telja upp hluti sem við Íslendingar gerum okkur litla grein fyrir, en hér eru nokkur dæmi

Ég held að það væri ekki úr vegi að fræða Íslendinga aðeins betur um þátttöku Japans í heimsstyrjöldinni síðari, því að upp til þessa virðist sú kunnátta snúast um bíómyndina "Pearl Harbor", svo og auðvitað tveggja kjarnorkuárása sem þeir urðu "fórnarlömb" að.



Ef minnast á dauða óbreyttra borgara, hvernig væri þá frekar að minnast dauða borgara í þeim löndum sem vildu ekkert með stríð hafa og vildu lifa í friði?



Ef einhver vill nota þau rök fyrir þessari minningarathöfn að það hafi svo margir dáið í einu, þá vil ég benda á það að yfir 100 þúsund Japana dóu í einni árás 9. mars 1945, sem eru fleiri en dóu samanlagt þann 6. og 9. ágúst í Hiroshima og Nagasaki. Ekki er þeirra minnst.



Að lokum, ef einhver vill halda því fram að þetta hafi verið saklausir borgarar, þá skaltu gera þér grein fyrir því að án þessara saklausu borgara hefði Japan lítið gert og herinn varla komist úr höfn.



-Bj



Ps, allar tölur og staðreyndir hef ég frá Wikipedia

[Sævar Einarsson, 7.8.2008 kl. 00:49]

Ég gæti ekki verið meira sammála þér með að réttlætisstuðull Bandaríkjamanna sé í öfugu hlutfalli við allt annað í þessum heimi. Þetta eru mestu fjöldamorðingjar seinni tíma og það er ömurlegt hvað mörg ríki eru hrædd við þá, en kannski skiljanlegt miðað við grimmdina í þeim. Heimsyfirráð eða dauði er þeirra sýn og komast upp með allan fjárann með lygum og blekkingum. Hvað ætli þeir séu búnir að myrða marga saklausa borgara vegna 9/11 og réttlætt það með fórnarkostnaði vegna hryðjuverkaógnar, er það nema skrítið að fleiri og fleiri telja að 9/11 sé í raun og veru fórn stjórnvalda til að nálgast ódýrari olíu.

[Sævar Einarsson, 7.8.2008 kl. 00:59]

Góður punktur hjá þér Bjarni Þór, ég ætla að lesa meira um þetta á morgun, takk fyrir þessa færslu, en ég stend við hin skrifin um BNA

[Bjarni Þór (IP-tala skráð) 7.8.2008 kl. 03:57]

Ég bar Japani saman við Þjóðverja einvörðungu vegna þess að Íslendingar (og vestræni heimurinn allur) virðist kannast mun betur við glæpi þeirra en Japana, til að hafa eitthvað til að bera saman við.

Að öðru leiti erum við greinilega ósammála því ég er meðfallinn dauðarefsingum (einungis sem allra versta refsins, líklega mun enginn í sögu lýðveldisins hafa verðskuldað hana) svo ég ætla bara að sleppa því að ræða það frekar.

Ég skal hinsvegar fúslega viðurkenna það að sú ákvörðun að gera tvær árásir í stað einnar gæti hugsanlega ekki verið sú mannúðlegasta ákvörðun sem hægt var að taka. Hinsvegar er okkur það gjörsamlega ómögulegt að setja okkur í stól bæði stjórnvalda og almennings á þessum tíma. Það er einfalt að setja út á þessa ákvörðun eftir á, þegar allar staðreyndir eru komnar á hreint enginn vafi á neinu, en það er einfaldlega ekki hægt að ímynda sér aðstöðuna sem fólk var í, undir lok mannskæðasta stríðs sögunnar. 

Það er hinsvegar staðreynd að Japanar gáfust ekki upp fyrr en síðari sprengjan var sprengd, svo þeir geta sjálfum sér um kennt. Ef ég ætti reyna að setja mig í spor bandamanna á þessum tíma og velja á milli þess að bíða og leyfa japönum að 1) Endurheimta styrk 2) Drepa fleiri saklausa kínverja 3) Horfast í augu við hugsanlegar (sjálfsmorðs?) gagnárásir 4) Þurfa jafnvel að grípa til hefðbundins hernaðar (sjó, loft og landher) til innrásar til að ganga frá þeim fyrir fullt og allt... eða sprengja eina sprengju sem bjargar hugsanlega lífum þúsundum bandamanna sem hefðu annars verið partur af innrásarher og endar LOKSINS þetta stríð fyrir fullt og allt, þá get ég alveg sagt þér hvorn kostin ég hefði valið, og ég hefði ekki hikað.

[óli (IP-tala skráð) 7.8.2008 kl. 07:37]

Svo er nú annað. Hvað halda menn að margir hefðu dáið við beina innrás í Japan? Tölur á bilinu 200 til 500.000 hafa verið nefndar. Villja menn tala um Dresden 1945? Hvað dóu margir þar? 180 til 500.000 að talið er. Hætið þessu helvítis væli um þessar kjarnaárásir. Þetta var það sem þurfti til að láta þessa villimenn gefast upp þetta vildu þeir enda þurfti tvær árásir og hótun um þá þriðju til að þeir gæfust upp.

[Haukur Nikulásson, 7.8.2008 kl. 07:52]

Það má eflaust hafa margar skoðanir á þessu eins og öðru. Bjarni Þór og fleiri réttlæta hefndina og telja Japana svo vonda að þeir hafi allir átt þetta skilið og a.m.k. örugglega þá sem urðu fyrir sprengjunum. Ég held að sumt fólk hafi t.a.m. ekki gert sér grein fyrir því að stríðsyfirlýsing íslendinga og stuðningur við stríðið í Írak sé einhverjum írakanna nægileg réttlæting til að sprengja eitthvað duglega í Reykjavík? Í þessu tilviki tæki þjóðin út refsinguna fyrir undirlægju og þjónkun Davíðs Oddssonar og Halldórs Ásgrímssonar við George W. Bush.

Mér finnst ég alltaf stranda á þessu: Ef þú tekur ákvörðun um að fara í stríð eða gera árás ertu að taka ákvörðun um að drepa einhverja. Það fer yfirleitt ekki á milli mála. Þá er stóra spurningin sú hvort þú sért sjálfur reiðubúinn til þess að verða fyrsta fórnarlambið?

Nei, ég hélt ekki. Við erum teljum okkur sjálf yfirleitt of góð og saklaus til þess.

[Óskar Þorkelsson, 7.8.2008 kl. 09:18]

Smá til Bjarna

Þú segir að japanir gætu hafanáð fyrr styrk : 1) Endurheimta styrk 2) Drepa fleiri saklausa kínverja 3) Horfast í augu við hugsanlegar (sjálfsmorðs?) gagnárásir 4) Þurfa jafnvel að grípa til hefðbundins hernaðar (sjó, loft og landher) til innrásar til að ganga frá þeim fyrir fullt og allt...

Japanir voru orðnir auðlindalausir í mai 1945.. það var ekki séns að þeir hefðu getað náð fyrri styrk og voru í raun búnir að tapa áður en kjarnorkusprengjunum var varpað..

aðalástæða þess að bandaríkjamenn vörpuðu sprengjunum var sú að þeir höfðu eytt billjónum og billjónum í framleiðslu þeirra og þeir vildu sjá afleiðingar þeirra.

Ástæða tvö var guadalcanal Iwo jima og Okinawa.. mannfall var svakalegt hjá bandaríkjamönnum að þeim óaði við að gera innrás í Japan sjálft.  

[Haukur Nikulásson, 7.8.2008 kl. 09:43]

Óskar, þeir hefðu aldrei þurft að fara inn í Japan. Það var nóg að hrekja þá heim.  Allt annað er þörfin til að hefna, niðurlægja og refsa þeim fyrir árásarstríðið. Hefndin er á kostnað saklausra borgara og þeirra hermanna sem neyddir voru til að taka þátt í stríðinu.

Forseti Bandaríkjanna hefur trúlega bara séð dauðsföllinn sem tölur á pappír en ekki brunnar augntóftir fórnarlambanna. 

[Bjarni Þór (IP-tala skráð) 7.8.2008 kl. 11:23]

Haukur (fyrra): Ég var aldrei að réttlæta hefnd, ekki leggja mér orð til munns. Það er ekki hægt að tala um hefnd í miðju stríði heldur gagnárásir.

Óskar: Ég veit að þeir voru orðnir auðlindalausir og hefðu aldrei náð að endurheimta allan fyrri styrk, enda átti ég ekki við það. Hvaða rök hefur þú fyrir því að að aðalástæða þess að sprengjurnar hafi verið notaðar séu tilraunastarfsemi? 

Haukur (seinna): Hvaða rök hefur þú fyrir því að þeir hefðu aldrei þurft að fara inn í Japan?

Það virðist sem þið báðir tveir hafið undir höndum einhverjar upplýsingar sem ég hef ekki, endilega deilið þeim enda er ég fús til að læra.

Þangað til, þá ættuð þið að lesa þessa grein: http://en.wikipedia.org/wiki/Surrender_of_japan

Þar sjáið þið að Japanar vildu ALLS EKKI samþykkja uppgjafarsáttmálana fyrr en búið var að nota SEINNI sprengjuna (þeir töldu fyrst að Bandamenn gætu aðeins átt eina því það væri svo erfitt að byggja þær) OG eftir að Rússland réðist inn í Kína. Þangað til vildu þeir bíða og gera gagnárásir sem áttu að drepa það marga Bandamenn að þeir sæu sér ekki annan kost en að gera friðarsáttkomulag sem fæli í sér að Japan fengi að halda landi sem þeir hertóku (sem er að sjálfsögðu óásættanlegt).

Jafnvel eftir báðar sprengjurnar og innrás Rússa þá var það heitt deilumál um hvort gefast ætti upp eða berjast áfram, og eftir að ákvörðunin var tekin var valdarán reynt o.s.frv.. Það var aldrei í dæminu að það yrði nóg að "hrekja þá heim" eins og Haukur segir; hvað hefðu þeir gert þá? Beðið? Það var langt því frá að vera ofarlega á forgangslistanum þeirra að gefast upp.

Lesið þessa grein til fulls og komið síðan endilega með einhver rök fyrir því að þessar árásir hafi verið algjörlega óþarfar og til þess eins að prófa nýju leikföngin sín.

[Haukur Nikulásson, 7.8.2008 kl. 12:31]

Bjarni, þú ert að réttlæta notkun sprengjanna. Notkun þeirra var að stærstum hluta hefnd. Þess vegna segi ég að þú réttlætir hefndina. Ég er ekki að leggja þér orð í munn því þá myndi ég setja þetta í gæsalappir.

Bandaríkjamenn voru nota tækifærið að hefna duglega árásarinnar á Pearl Harbour, þetta var gert til að afla sér vinsælda hjá almenningi (Moral boost). Þeim hefði verið í lófa lagið að sýna þeim mátt þeirra án þessara blóðsúthellinga. Það gæti hafa tekið aðeins lengri tíma en á þessum tíma eru bandamenn í sókn og réðu þar með ferðinni.

Rökin fyrir því að stoppa við Japan er hreinlega að hætta átökum og halda bara stöðunni. Með því að gera innrás er verið að segja Japönum að það eigi að drepa þá álla og þá berjast þeir til síðasta manns þess vegna. Vandamálið er að stríðsaðilar virða mannslíf andstæðinga sinna einskis og þess vegna þarf einhver að stoppa og velja rétta tímann.

Dómgreind stjórnmálamanna þessa tíma er ábótavant um það deilum við varla því þarna var heimsstyrjöld í gangi

Þetta var hryðjuverk í sóðalegri kantinum og þess vegna er þess minnst á hverju ári svo eftir er tekið. 

[Bjarni Þór (IP-tala skráð) 7.8.2008 kl. 13:12]

Hætta átökum og halda stöðunni? Og jafnvel líka bara að leyfa Japönum að halda Kína og Kóreu sem þeir voru að mestu búnir að leggja undir sig? Og leyfa stríðsglæpamönnum að halda við einveldi og kúgunarstjórn í Japan? Þú hugsar dæmið ekki til enda.

Ég skal alveg fullyrða það að það hefðu eflaust fleiri japanskir óbreyttir borgarar (svo ekki sé einu sinin talað um Kínverska) dáið úr hungursneyð, morðum eða annarskonar stríðsglæpum Japönsku stríðsstjórnarinnar ef "þeir hefðu bara verið látnir í friði" en dóu út af sprengjunum tveimur.

Enn og aftur er eins og að fólk geri sér ekki grein fyrir því að Japan hafði stóran hluta Kína á sínu valdi... Hvað átti að gera í því? Bíða og sjá? Eða jafnvel gera innrás sem mundi kosta tugþúsundir lífa?

Það var bara einfaldlega ekki kostur að "hætta átökum", það eru bara draumórar sem engir nema einhverjir seinnitíma friðarsinnar sjá sem raunhæfan möguleika. 

[Haukur Nikulásson, 7.8.2008 kl. 13:35]

Ég átti reyndar við að halda stöðunni við Japan, rússar máttu klára að reka þá út úr Kína og Kóreu.

"Ég skal alveg fullyrða það að það hefðu eflaust fleiri japanskir óbreyttir borgarar (svo ekki sé einu sinin talað um Kínverska) dáið úr hungursneyð, morðum eða annarskonar stríðsglæpum Japönsku stríðsstjórnarinnar ef "þeir hefðu bara verið látnir í friði" en dóu út af sprengjunum tveimur. "

Nú gengurðu aðeins of langt í rökræðunni Bjarni. "Stríðsstjórnin" hefði varla ráðist svona að eigin þjóð? Til hvers?  Af einskærri illsku og hefnigirni fyrir lélega frammistöðu?

Þrátt fyrir allt hélt Hirohito keisari Japans völdum til dauðadags í hárri elli 1989. Það má spyrja sig að því hvers vegna honum var ekki refsað fyrir upphaf árásarstríðsins og stríðsglæpi. Hér er ólíku jafnað, fjöldi þjóðverja var dæmdur og hengdur, en ekki japanskir stjórnendur.

[Bjarni Þór (IP-tala skráð) 7.8.2008 kl. 13:59]

Og finnst þér allt í lagi að Rússari eigi að þurfa að fórna sínum lífum til að frelsa Kína? Ef tekið er mið að hvernig hernaði Rússa var háttað á móti Þýskalandi, þ.e.a.s. að senda bara nógu marga hermenn, þá hefði örugglega tugir eða hundruði þúsunda Rússa drepist við það, ekki finnst mér það skárri kostur.

Hugsaðu svo dýpra um það sem þú skrifar, auðvitað átti ég ekki við bein tilgangslaus fjöldamorð, heldur óhjákvæmileg morð á andspyrnumönnum og öðrum andstæðingum herstjórnarinnar. Það var fátt um góðmenni í þessum fasistastjórnum, og ef morð á samborgurum gæti hugsanlega hagnast þeim, t.d. með því að skapa ótta, þá voru þau hiklaust framkvæmd. Fyrir utan þá sem dóu óhjákvæmilega af öðrum ástæðum vegna illrar meðferðar í verksmiðjum eða hreinni og beinni þrælkun.

Ástæðan fyrir því að keisarinn var ekki dreginn til saka var sú að það var ákvæði í friðarsamkomulaginu, allir aðrir æðstu stjórnendur Japans voru kærðir fyrir stríðsglæpi. Jafnvel eftir þessar árásir og innrás Rússa þá vildu þeir ekki gefast upp "unconditionally" heldur fengu þeir þessari klásúlu bætt inn í samkomulagið, það sýnir kannski hversu einbeittur vilji þeirra var. 

Ég hef ennþá engin rök séð fyrir því að þessar árásir tvær hafi verið hryðjuverk eða hefnd, þú ert bara farinn út í það að tala í kringum það sem ég skrifa.

[Haukur Nikulásson, 7.8.2008 kl. 14:22]

Bjarni, ég er ekki með neina útúrsnúninga. Ég mæli ekki með neinum stríðsfórnum. Það er hins vegar ekki óeðlilegt, úr því sem komið var, að menn klári það að reka innrásarlið japana af höndum sér.

"Ég hef ennþá engin rök séð fyrir því að þessar árásir tvær hafi verið hryðjuverk eða hefnd, þú ert bara farinn út í það að tala í kringum það sem ég skrifa. "

Úps! Ég hélt að þetta hefði verið kjarninn í máli mínu, Bjarni. Leyfum þessum orðum þínum að vera lokaorð. Takk fyrir innlitið og umræðurnar.

[Villi Asgeirsson, 7.8.2008 kl. 19:11]

Einhvern tíma heyrði ég að ein hugmyndin hafi verið að sprengja fyrstu sprengjuna yfir Tokyoflóa sem aðvörun. Gefist upp eða næsta lendir yfir borg. Þeir hafi endanlega ákveðið að byrja strax á alvörunni því þeir áttu bara tvær sprengjur. Önnur kenning er að bandaríkjamenn hafi hreinlega gert þetta svo hægt væri að rannsaka langtímaáhrif kjarnorkustríðs á fólk og umhverfið.

- Ég er sammála Thelmu og Hauki í því sem þau segja. Þetta var stríðsglæpur, en sigurvegarinn skrifar sögubækurnar. Svo höfðu Davíð og Halldór ekki umboð mitt til að leggja blessun mína yfir morð í Írak.

[Sigurjón, 8.8.2008 kl. 00:20]

Ég hef heyrt því fleygt, án þess að ég geti nefnt heimildir, að Japanir hafi reyndar verið búnir að hafa samband við Bandamenn með það fyrir augum að gefast upp, áður en fyrri sprengjunni var varpað.

Raunverulega ástæða þess að B.N.A. vörpuðu þessum bombum var tvíþætt: Annars vegar að kanna afraksturinn af þessu dýra tilraunaverkefni og hins vegar að sýna Sovétinu mátt sinn og meginn.  Japanar voru bara peð í því stóra tafli.

Ef tilgangurinn var einn sá að láta Japana sjá hverju þeir mættu eiga von á ef þeir gæfust ekki upp, hefði verið feykinóg að senda eina minni sprengju á hernaðarlega mikilvæg skotmörk.  Þessar tvær voru allt annað og meira.  Notkun þeirra á þennan hátt var hreinræktaður stríðsglæpur.

Hitt er líka annað mál að Japanar höfðu gerzt sekir um stríðsglæpi og hryðjuverk í þessu stríði.  Gleymum því ekki.  Sjaldan veldur einn er tveir deila, nema deilt sé með tveimur...

[Sigurður Sigurðsson, 10.8.2008 kl. 18:32]

Mestu hryðjuverk sögunnar áttu sér stað í dag, í mínum huga að minnsta kosti. Það var þegar Gunnlaugur Jónsson spilaði í vörninni fyrir KR.

En strákar mínir, án Japana hefðum við aldrei fengið Toyota. Ekki gleyma því.

[Ingvar Valgeirsson, 13.8.2008 kl. 11:55]

Ætli Trúmann hafi ekki verið að reyna að efna loforð sitt um að halda mannfalli í bandaríska hernum í lágmarki. Fyrri sprengjan var reyndar ek. aðvörun, enda var Hiroshima flotastöð. Bandaríkjamenn höfðu líklega enga hugmynd um hversu margir óbreyttir borgarar voru þar, enda upplýsingar frá Japan af skornum skammti.

Svo má reikna með því að siðferði manna brenglist eftir nokkurra ára stríð. Mannfall verður bara tölur á blaði og skipanir um árásir eins og hver önnur vinna. All in a day´s work. Ætli skipunin um loftárásirnar á Dresden hafi ekki líka bara verið eins og hvert annað verk í vinnunni þann daginn?