Helgin ekki búin og hér er Tracey Ullman!

Þetta lag er ótrúleg samsetning. Einfalt í öllu sniði en getur samt komið út gæsahúð. Spilið þetta bara svolítið hátt og með góðum bassa og segið mig ljúga!

Lagið er They don't know frá árinu 1983, þá er Tracey 24 ára. Hún fékk Paul McCartney til að taka þátt í myndbandinu og endurgreiddi síðan greiðan þegar hún lék í myndinni "Give my regards to Broadstreet" sem McCartney gerði stuttu síðar.

Höfundur lagsins, þá 17 ára stelpa að nafni Kirsty MacColl, söng bakrödd í upptökunni.

Tracey Ullman er ensk gamanleikkona sem fluttist til bandaríkjanna og fékk þar eigin sjónvarpsþátt sem gekk mjög vel. Í þessum þáttum hennar birtust til að mynda stuttir teiknisketsar með Simpsons fjölskyldunni og var það upphafið að ferli þeirrar stórkostlegu seríu. Julie Kavner sem talar fyrir Marge Simpson og fleiri lék mikið í sketsum í þáttum Ullman.

Lítið hefur farið fyrir Ullman hin síðari ár. Hún er nú 48 ára gömul.  

Athugasemdir

[Lára Stefánsdóttir, 28.5.2007 kl. 00:25]

Snilldarlag og rauðu buxurnar ógleymanlegar.

[Jens Guð, 28.5.2007 kl. 01:40]

  Smá fróðleikur um höfund lagsins,  Kirsty MacColl.  Hún var skosk.  Pabbi hennar hét Ewan MacColl.  Afar merkilegur náungi.  Hann kynnti Bretum blús bandarískra blökkumanna á fyrri hluta sjötta áratugarins.  Setti í gang blúsþátt á BBC og opnaði blúsklúbb í London. 

  Ewen var ofvirkur.  Eina stundina átti eitthvað allan hans hug.  Næsti snéri hann sér að einhverju öðru og þá átti það allan hans hug. 

  Eftir að hafa keyrt gamla delta-blúsinn ofan í kok á Bretum fékk Ewan æði fyrir blúsafbrigði sem kallast skiffle.  Það hafði farið eins og stormsveipur um bandaríska blúsinn á seinni hluta þriðja áratugarins.  En hvarf jafn snöggt og það kom inn á markaðinn.

  Ewan gerðist trúboði fyrir skiffle í Bretlandi um miðjan sjötta áratuginn.  Með þeim árangri að skiffle trompaði rokkið þegar það reið yfir Bretland.  Frægasti skiffle söngvarinn varð skotinn Lonnie Donegan.  Breksa skifflið gekk út að menn spiluðu gömul lög eftir Leadbelly og Woody Guthrie í stíl sem kallast kántrý-pönk í dag. 

  Hljómsveitin sem síðar varð Bítlarnir,  The Querrymen,  var skiffle hljómsveit.

  Ewan (framborið Júvan) var góður lagahöfundur.  Frægasta lag hans er Dirty Old Town.  Það hefur m.a. komið út á íslenskum plötum með PPK og Pöpunum.  Varð líka vinsælt í flutningi The Pouges og The Dubliners.  Er á flestum plötum sem heita Irish Pub Songs eða eitthvað álíka.

  Bandaríska blökkusöngkonan Roberta Flack sló í gegn með lagi Ewans The First Time Ever I Saw Your Face.  Það var síðar "coverað" af allt frá Presley til George Michael.  Það er líka að finna á annarri hverri "relaxing" plötu spilað á panflautur,  hörpu eða klassískan gítar.

  Texti lagsins fjallar um eiginkonu Ewans,  Peggy Seeger.  Bandaríska söngkonu,  systur Petes Seegers.  Það var einmitt Pete sem kynnti Ewan fyrir blús og skiffle. 

  Pete er háaldraður.  Sennilega kominn á tíræðisaldur (nenni ekki að fletta því upp).  Hann er eitt merkasta söngvaskáld Bandaríkjanna.  Listi yfir þekkt lög hans myndu fylla nokkrar blaðsíður.  Ég læt nægja að nefna Turn, Turn, Turn (í flutningi The Byrds),  Where have All the Flowers Gone? (með Kingston Tríói og hefur verið sungið á íslensku með Ellý Vilhjálms,  Savanna tríói og Mosa frænda),  We Shall Overcome (með Joan Baez).

  Í fyrra kom út plata með Brúsa Sprengjusteini,  The Seeger´s Sessions.

  Kirsty gerði út sem lagahöfundur,  eins og ættgarður sinn.  M.a. með þessum ágæta árangri að Tracy Ullman sló í gegn í Bandaríkjunum með lagi hennar.  Sjálf er Kirsty samt þekktust fyrir lagið A New England eftir vísnapönkarann Billy Bragg og jólalag með The Pouges.  Ég man ekki hvað það heitir og nenni ekki að fletta því upp.  Það heitir eitthvað New York.  það hefur komið út á íslensku.

  Kirsty söng líka bakraddir með The Rolling Stones,  U2 og fleirum.  Svo spíttaði bátur yfir hana á Spáni og drap hana fyrir nokkrum árum.  Ewan er líka fallinn frá.  En þeir Billy Bragg og Pete Seeger syngja saman inn á plötur í dag.   

[Haukur Nikulásson, 28.5.2007 kl. 08:56]

Takk fyrir þetta innlegg Jens, þú er jafn ólatur við poppskrifin og fyrrum, enda óþrjótandi brunnur á þessu sviði.

Ég man best eftir Dirty old town í flutningi Roger Whittaker, en trúlega hefur talsverður fjöldi kóverað það lag eins og fleiri önnur góð lög. Ég var búinn að rekast á það hvernig dauða Kirsty MacColl bar að en ritskoðaði það burtu, fannst það ekki viðeigandi að hrella fólk á voveiflegum dauðdaga hennar á meðan fólk nyti lagsins .

Þetta er lítill heimur, ekki vissi ég um tengsl Pete Seeger og Ewan MacColl. Eitthvað hefur maður gaulað lögin hans Pete Seegers í gegnum tíðina.

Svona frídagar eru alveg tilvaldir í afslöppun við að gramsa í Youtube, þar finnast ótrúlegustu perlur og oft eru það hljómleikaútgáfur sem eru betri og meira lifandi en stúdíótökurnar sem okkur er boðið upp á í útvarpi. 

[Haukur Nikulásson, 28.5.2007 kl. 09:02]

Ég gleymdi að kommenta á rauðu buxurnar, Lára, kannski eru þær hin dulda ástæða fyrir því að ég set inn þetta myndband hmmm...

[Ingvar Valgeirsson, 28.5.2007 kl. 14:00]

Ég hreinlega man hvar ég var staddur þegar þetta myndband var sýnt í skonrokki um árið. Man líka að ég trúði því ekki að þetta væri McCartney i alvörunni. Ágætislag.

[Svartinaggur, 28.5.2007 kl. 19:25]

Ég er alveg á sömu línu, enda keypti ég á sínum tíma vínylplötuna með henni (You Broke My Heart in 17 Places) og fór langt með að spila á hana gat. Nánast öll lögin góð á henni. Sammála Hauki með gæsahúðina, en ég neyddist til að slökkva í miðju kafi þegar fjaðrirnar fóru að láta á sér kræla.  Verð líka að viðurkenna að mér fannst þetta alltaf sjarmerandi stelpa.  ...ja bara allnokkuð sæt held ég.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 28.5.2007 kl. 19:41]

Ein af mínum uppáhalds hér í den.